Skarby! Skarby!

Wygląda na to, że czarno-biały film Bogusława Magiery stał się niezwykła gratką dla kronikarzy toruńskiego sportu. Niedawno, dzięki panu Andrzejowi Kamińskiemu, niemy obraz przemówił przedstawiając nam Grzegorza Duneckiego, który na sfilmowanych przez Magierę zawodach niesie sztandar Pomorzanina Toruń. W kobiecie idącej przed naszym mistrzem, pan Andrzej rozpoznał Barbarę Książkiewicz-Jałowiec (1913-2001), wicemistrzynię Europy w sztafecie 4x100 metrów z Wiednia z 1938 roku, siedmiokrotną rekordzistkę Polski w biegach sztafetowych, oraz pięciokrotną mistrzynię kraju w biegach na 60 i 100 metrów, a wtedy zawodniczkę Pomorzanina.
Pan Andrzej podzielił się też fotograficznym skarbem ze swojej kolekcji – oto pochodzące z 1939 roku zdjęcie ze ślubowania naszych olimpijczyków, którzy mieli wystąpić rok później w Helsinkach. Z lewej strony jako pierwszy stoi Grzegorz Dunecki (Pomorzanin), dalej jest Orsztynowicz, lekkoatleta z Bydgoszczy, obok którego prezentuje się Barbara Książkiewicz, a za nią stoi czwórka wioślarzy ze sternikiem z BTW Bydgoszcz i trójka toruńskich kajakarzy KPW Pomorzanin.


Trochę mi się ten blog zrobił monotematyczny. Cóż mam jednak poradzić, skoro ciągle pojawiają się nowe skarby z przeszłości? Chyba nawet zawisło nade mną jakieś fatum, bo we wtorek rano krążyłem po placu budowy nowego toruńskiego mostu, jednak na to ciekawe wydarzenie nie mogłem spojrzeć przez obiektyw, bo mi się rozwalił aparat. Chodziliśmy jednak z Adamem Zakrzewskim, który cały czas mrugał migawką po tym co było budowane i tym, co było burzone, by zrobić miejsce pod budowę. Obok ruin jednego z domów nasz fotoreporter przystanął zdziwiony, spojrzał na przysypany śniegiem kolorowy zwitek wyłaniający się z koleiny i zapytał, czy to przypadkiem nie jest „Świat młodych”? Wzrok redakcyjnego mistrza szkiełka i oka nie zmylił, to był „Świat Młodych”, wydanie sobotnie z 14 czerwca 1986 roku, na ostatniej stronie ozdobione komiksem z przygodami Kleksa, Jonki i Jonka. Poza częścią obsypaną śniegiem, w stanie doskonałym, a tych gazet w koleinie leżało więcej. Żal mi ludzi, którzy żyją w biedzie, ale trzymają w swoich domach skarby, których wartości nie są świadomi. Gdyby mieszkańcy tej altany wystawili gazety na Allegro, pewnie by trochę grosza zgarnęli.
Cóż, los mi rzuca pod nogi ciekawostki i bardzo jestem mu za to wdzięczny.