Skansen na ulicy...

Winnica i Ścieżka Szkolna – dwie ulice, które mają pełno prawo stać się skansenem. Tak ze względu, na ich zabudowę, jak i nazwy. Korzenie winnicy odkrywam poniżej, natomiast Ścieżka Szkolna swoją nazwę zawdzięcza szkole, która tu kiedyś była. Starzy mieszkańcy Jakubskiego Przedmieścia jeszcze ją pamiętają. Oni ją wspominają, tak samo czyni również nazwa ulicy. Uliczka swoją drogą jest niepowtarzalna – te schodki, tak wyboiste, że można sobie na nich wybić zęby! Tym bardziej, że człowiek raczej nie patrzy tu pod nogi, angażując wzrok w pożeranie krajobrazu rzecznego, bądź każąc mu się skupiać na architekturze. Ta czaruje swą zapyziałością, ale również iskierką nadziei, przy Ścieżce Szkolnej stoją bowiem chyba jedyne w Toruniu budynki szachulcowe, które doczekały się od swych właścicieli ratunku.

Z Winnicy wspaniale widać Wisłę, za ten widok trzeba zresztą słono zapłacić. Obok nowych budynków, które rosną jak na drożdżach, nadal pełno tu starych domków, które temu miejscu położonemu w sercu miasta, nadają bardzo podmiejski i przez to uroczy klimat.
Domek ładny, czego nie można powiedzieć o oknach na pierwszym piętrze...
Ścieżka Szkolna jest jedyną pamiątką po szkole, nazwa Winnica wspomina jeszcze bardziej zamierzchłe czasy, gdy to miejsce było oazą Bachusa. W średniowieczu Toruń słynął nie tylko z pierników, ale też i z tego, co można było przy okazji ich konsumpcji wypić. Później jednak klimat się ochłodził, winnice zaczęły podupadać. Doktor Michał Targowski opowiadał, że ostatecznie szlag je trafił na początku XVII wieku. W lutym 1629 roku pod miasto podeszły wojska szwedzkie generała Wrangla, mieszczanie, przygotowując się do oblężenia, spalili winnice, które nigdy już po tym się nie odrodziły.



Podobno najbardziej trwałą częścią domu jest jego komin. Wcale nie, tu po budynku i jego palenisku nie został ślad, bardzo dobrze zachował się jednak odcisk ściany bocznej...
Mieszkańcom Winnicy Miejski Zarząd Dróg zafundował remont. Bardzo dobrze, bo ulica pięknych widoków, nawierzchnię miała koszmarną – prawdziwy drogowy patchwork. Drogowcy przyszli, podłubali coś i na miesiąc wyparowali, zostawiając po sobie burdel. Kiedy sobie tam chodziłem, miałem nieprzyjemność spotkać się z ciężarówką. Auto było duże, jednak jego rozmiary, znacznie przerosła chmura kurzu, która mu towarzyszyła.
Na końcu Winnicy był młyn. W zasadzie nadal jest, bo jego budynek nadal stoi. Tak się tu jednak wszystko pozmieniało, że trudno sobie wyobrazić koło, które kiedyś się tu musiało obracać.
Tak dawny młyn prezentuje się dziś, gdy się na niego patrzy z rzeki.
Toruńscy ludzie Wisły opowiadają, że kiedyś w tym miejscu zrobił się na rzece tak wielki zator, że lód sięgał dachu tego budynku. Zdjęcie pochodzi z książki „Toruń na dawnej fotografii”.
Łatwo w tą opowieść uwierzyć, zatory na Wiśle bywały ogromne!