Drugie życie parku

Dla mnie jedno z najbardziej nieznanych miejsc w Pasłęku, obok którego jednak przechodziłem tysiące razy. Kościół powstał w XVII wieku i przynajmniej od przedwojnia, jedynie zarósł zielenią. Dziś pod jednym dachem jest tu świątynia ewangelicka i cerkiew prawosławna, ładny przykład pasłęckiego ekumenizmu. Nigdy jednak nie udało mi się choćby zajrzeć do środka. Teren obok jest dziś parkiem, służy jako miejsce rekreacji, jest też pijalnią win wysokoprocentowych i niskogatunkowych. Dawniej jednak był to największy w mieście cmentarz. O tym, jak tam było ładnie, wiem tylko z opowiadań, bo nekropolia została zniszczona długo przed tym, gdy pojawiłem się na świecie. Jak na złość, widziałem sporo archiwalnych zdjęć zrobionych od frontu kościoła czy jego boku, nie trafiłem jednak na ani jedno pokazujące cmentarną stronę. Jakoś w latach 90. młodzi Niemcy posprzątali teren przed świątynią i uporządkowali kilka ocalałych nagrobków. Wygląda na to, że teraz powinni wrócić i przynajmniej przyciąć nieco trawę.